ما 976 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم

پرینت

خواص پزشکی الماس در تاریخ باستانی

تاریخ انتشار : . مقالات علمی

امتیاز کاربران
ضعیفعالی 

 

خواص پزشکی الماس در تاریخ باستانی

 

از میان خواص بیشمار الماس یکی از ارزشمندترین آنها خاصیت پادزهر بودن آن است.عجیب تر آنکه این خاصیت با نظریه سمی بودن خود این سنگ همراه است! ریشه این اعتقاد در محل ساخته شدن این سنگ زیباست یعنی سرزمینی که شش ماه روز و شش ماه شب است و توسط موجودات زهرآگین از آن نگهداری می شود که از روی این سنگها عبور کرده و هنگام عبور قطعات تیز سنگ ها بدن آنها را خراشیده و مقداری از سم آنها به سنگ تراوش می گردد و این سنگ را زهرآگین می سازد ( لاپیداریو دل ری، آلفونسو ایکس، کودیک اریجینال، مادرید ، 1881). در آن دوران این افراد توصیه می کردند که این سنگ فقط در مواردی که دیگر بیمار کاملاً ناامید و درمانده شده است مورد استفاده قرار گیرد.

در تلمود بابلیان درباره سنگ جواهر قیمتی که متعلق به حضرت ابراهیم (ع) است می خوانیم. این سنگ احتمالاض یک الماس یا مروارید بوده که طبق مطالعات به روایت قویتر یک الماس بوده است. آر. سایمون ، بن جوهان می گوید: " الماسی از گردن ابراهیم آویزان بود و وقتی بیماری به آن نگاه می کرد شفا می یافت و هنگامی که ابراهیم از دنیا رفت خداوند آن سنگ را رد خورشید مدفون ساخت".

هندوها معتقد بودند که استفاده از الماس نامرغوب برای درمان بیماریها نه تنها مفید که خیلی هم خطرناک است و می تواند باعث بروز لمسی، یرقان ( زردی) ، ذات الجنب ( ورم شامه ریه) و حتی جذام گردد. اما در مورد الماس خالص و با کیفیت قضیه فرق می کرد و نتایج بسیار مثبت بود.برای درمان باید سنگ  در عصاره کانتاکارا ( نوعی گیاه تاجریزی) غوطه ور می شد سپس یک شب تمام روی آتش حاصل از سرگین گاو یا بوفالو قرار می گرفت. صبح در ادرار گاه غوطه ور شده و دوباره روی آتش قرار می گرفت. این روند 7 بار تکرار می شد در پایان الماس حاصله خالص می شد. پس از آن الماس در خمیری از نوعی دانه حبوبات مخلوط با گیاه آنغوزه ( این گیاه بومی بیایان های ایران است- مترجم) و نمک سنگی دفن می شد. سپس 21 بار باید حرارت می دید تا به خاکستر تبدیل می گشت. اگر این خاکستر در مایعی حل می شد معجون حاصله باعث طول عمر، بهبود وضعیت بدن، قدرت ، انرژی ، زیبایی و خوشحالی فرد می شد و قدرتی درخشان و الماس گونه به عضلات پا می داد ( سوریندو موهان تاگور، مانی مالا، کلکته، 1879).

مترجم : مریم نصیری آذر

 

 

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید